7 december 1941. Bommen op Pearl Harbor. De strijd begint nu ook in de Pacific, en Nederland verklaart Japan als eerste de oorlog. Reeds op 15 februari 1942 geeft het onneembaar geachte Singapore zich over aan de Japanners. Op 8 maart 1942 capituleert het KNIL op Java -het laatste bolwerk- en weldra is vrijwel de gehele Nederlands-Indische archipel bezet door het keizerlijke Japanse leger.

De daarop volgende periode leidt uiteindelijk tot het vertrek van Nederland en de Nederlanders uit de kolonie, en tot de versnelde eindfase in het traject naar onafhankelijkheid van de Republiek Indonesië. Maar voor het zover is moeten vele Nederlanders nog door zeer moeilijke tijden heen

Korte tijd na de Nederlandse capitulatie worden alle Europeanen en vele Indo-Europeanen geïnterneerd in wijken van steden, of direct afgevoerd naar fabriekscomplexen, gestichten, kloosters, koelieloodsen en afgelegen streken.

In de burgerkampen worden de mannen van de vrouwen en kinderen gescheiden. De leeftijdsgrens van de 'mannen' wordt steeds verder verlaagd; tenslotte moeten groepen 10-jarige jongens de vrouwenkampen verlaten omdat zij volgens de Japanse opvatting volwassen zijn.

Er zijn destijds - na de oorlog – zo’n 300.000 mensen uit het toenmalige Nederlands-Indië naar Nederland gekomen. Dit zijn enerzijds de overlevende Nederlanders uit 530 kampen, en anderzijds de (veelal Indische) Nederlanders die niet in de kampen waren. Onder hen ongeveer 42.000 uit krijgsgevangenenkampen, 100.000 met een burgerkampverleden van wie 65.000-70.000 vrouwen en kinderen. De meesten van hen die in 2007 nog in leven zijn, zijn de kinderen van toen.

Deze website en de film gaat over die moeilijke periode waarin de vele Nederlandse moeders en hun kinderen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië de regie over hun bestaan zijn kwijtgeraakt.